Ezonun düş(üş)leri

Avuçlarımın arasına almışım yüzümü, gözümü yokluyorum, kuru. Aynı noktaya bakıyor olmalıyım son birkaç saattir. Etraftan geçenler gördü...

Hoşgeldin canım kızım Ezo. Nerde kaldın demedi. Yanlış sorular sormayı sevmezdi. Cevaplar, soruyu sorana da, cevabı verene de ağır geldi...

Büyük bir gürültüyle düştü bardak elimden. Yere çarpıp koluma sıçrayan o parça kolumu kanatmış fark etmedim. Acımamıştı. Kanatan çok şey...

Soba üzerinde kestane vardı, ortası hafif yarık. Çıtır çıtır, hafif hafif bir kızartma sesi geliyordu. Çok derinden. Kestaneleri...

Bir yaprak gibiydi yanımda. Dalından vaktinden önce düşmüş yada koparılmış, o yana bu yana sallanıyordu. Dünyada kapladığı yer ne küçük...

Her seferinde biraz daha dedi içinden Nazım. Biraz daha kabuk bağlıyor, onu görüşümde. Her seferinde onun bütün yaralarının tanıklığında...

Üstüne aşk vuruyor bakamıyorum. Şiir yazdığın için astılardı seni hatırladın mı? Hani tam gelir gibi yapıp bir göz kırpmıştın kapıdan....

Çok yorgunum! Bana bakıp beni duyduğunu biliyorum. Yeni bir yolculuğa başladığımı biliyorum. Artık hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını...

Eskiden olsa biraz ara vermeye ihtiyacım olduğunu görmezden gelirdim. Verdiğim sözler ve kararlar kendimden önemliydi. Ne saçmaymış....

Bir tüy gibi hafifliyorum, varlığına dolandığımda, Adımı sanımı unutuyorum, Hikayemi de. Seni sevmenin, moru daha mor yapma gibi bir huyu...

Epey hastalandım dün. Uzun zamandır kendimi öyle ağrılı ve hırpalanmış hissetmemiştim. Yalnızdım bir de. Bakmakla yükümlü olduğum 4...

çığlık atmak ister misiniz bazen? şöyle uzun uzun yeterrrrr diye bağırmak? bazı günler öyledir. aslında öyle günlerin vermek istediği...